Dzisiaj prezentujemy trzecią już część gier i zabaw, które wspomogą naukę języka obcego i nieco rozweselą standardowe lekcje. Poprzednie nasze propozycje możecie znaleźć w części pierwszej i w części drugiej cyklu.
O tym, że nie tylko dzieci lubią się bawić, wie każdy. Chociaż mało który dorosły przyzna się otwarcie, że też by się czasem pobawił. Różne formy aktywności, w tym zabawy ruchowe, można z powodzeniem przeprowadzić wśród dorosłych kursantów. Z początku mogą być nieco speszeni (chociaż niekoniecznie), ale z upływem czasu każdy pełnoletni uczeń będzie się świetnie bawił.
Gra w pytania.
Cała gra polega na zadawaniu pytań. Na pytanie należy odpowiedzieć również pytaniem. Zabawa pomaga utrwalić poznana struktury pytań, wprowadza niewielki element stresu w postaci presji czasu, co poniekąd symuluje rozmowę „na żywo” w obcym kraju. Pierwsze pytanie zadaje prowadzący, kolejne już uczniowie. Przebieg gry może wyglądać następująco:
- Czy poszedłbyś ze mną do kina?
- A o której chcesz iść do kina?
- Wybierzesz godzinę wyjścia do kina?
- A czemu ja mam decydować o godzinie wyjścia?
Itd.
Grę można urozmaicić wprowadzając system punktowy. Jeżeli na pytanie gracza 1 gracz 2 nie udzieli odpowiedzi w formie poprawnie postawionego pytania, odpowiedź będzie zdaniem twierdzącym, gracz za długo będzie się zastanawiał lub zada pytanie nie związane kompletnie z pytaniem gracza 1, wówczas gracz numer 1 zdobywa punkt. W zależności od poziomu zaawansowania grupy nauczyciel ustala górną granicę punktów do zdobycia, a uczeń , który pierwszy osiągnie limit, wygrywa całą zabawę.
Kim jesteś?
Pomysł na grę pochodzi z popularnej gry towarzyskiej „Zgadnij kto to”. Grę można rozegrać w dwóch wariantach, w zależności od liczebności grupy oraz pracy własnej i czasu na przygotowanie materiałów dodatkowych.
Dla dużej grupy:
Jedna z osób wymyśla sobie osobowość. Może to być zawód, znana postać literacka, zwierzę. Następnie podaje właśnie kategorię swojej osobowości. Pozostali uczniowie mają za zadanie zgadnąć kim osoba jest. Mogą zadawać jej tylko takie pytania, na które może ona odpowiedzieć „tak” lub „nie”. Aby utrudnić zadanie prowadzący może ograniczyć ilość pytań, jakie mogą zadać uczniowie w celu ustalenia jej tożsamości. Jeżeli grupa nie zgadnie, kim jest pytana osoba, otrzymuje ona punkt.
Mniejsza grupa:
Dla mniejszej grupy uczniów nauczyciel może przygotować papierowe opaski na głowę oraz zdjęcia różnych znanych postaci lub zwierząt. Wszystko zależy od pomysłowości lektora oraz stopnia zaawansowania uczniów. Na niższych poziomach mogą to być zwierzęta, bo łatwiej będzie je odgadnąć przy zadawaniu mniejszej ilości pytań. Dla grup bardziej zaawansowanych wyzwanie mogą stanowić znani celebryci, politycy itp. Każdy z uczestników zabawy zakłada na głowę opaskę, a prowadzący przyczepia mu do niej postać. Warunek – nie można widzieć obrazka, który ma się przyczepiony do swojej głowy. Tutaj strony zabawy zamieniają się miejscami. To uczeń musi zadawać pytania grupie, grupa może udzielać odpowiedzi „tak” lub „nie”, a uczeń musi zgadnąć kim jest.
Słuchaj i rysuj
Zabawę można dostosować do każdego poziomu zaawansowania uczniów, a jej zasady są banalnie proste. Lektor czyta opis miejsca, postaci, a uczniowie na podstawie przekazywanych informacji mają za zadanie narysować to, co usłyszeli. Oczywiście liczy się każdy szczegół. W zależności od umiejętności uczniów, opowiadaną historyjkę można mniej lub bardziej uszczegółowić, skomplikować opisy. W wersji trudniejszej może to być historyjka, a zadaniem uczniów jest narysowanie komiksu. W zabawie nie chodzi o talent plastyczny, a o umiejętne słuchanie i zapamiętywanie informacji przekazywanych przez nauczyciela.
Wersję można również nieco zmodyfikować. Uczniów należy podzielić na zespoły dwuosobowe. Jedna osoba z drużyny otrzymuje przygotowany wcześniej obrazek i ma za zadanie opowiedzieć partnerowi co przedstawia ilustracja. Drugi członek zespołu, na podstawie przekazywanych informacji, rysuje. Wygrywa ten zespół, któremu najdokładniej uda się odwzorować wszystkie szczegóły z opisywanego zdjęcia.
Boggle
Na podstawie tej gry można przygotować swoją własną wersję, dostosowaną do potrzeb uczonego języka. Gra polega na ułożeniu jak największej ilości wyrazów z wylosowanego zestawu liter. Pojedyncze litery nauczyciel może sam przygotować na kartkach, równie dobrze może je zapisać na tablicy. W zależności od liczebności grupy, całość zabawy można poprowadzić z podziałem na drużyny, lub każdy z uczniów będzie układał i zapisywał wyrazy samodzielnie. Sposób wyłonienia zwycięzcy zależy od lektora. Można punktować każde poprawnie ułożone słowo liczbą punktów odpowiadającą liczbie liter w każdym wyrazie. W nieco trudniejszej wersji można nagradzać punktem tylko te wyrazy, które zapisał dany uczeń lub drużyna, a które nie występują na kartkach pozostałych uczestników zabawy.
Miłej zabawy!
Autor: Magdalena Florczyk - zawodowo specjalista od Social Media i kontaktów z klientem w firmie Wake App. Z wykształcenia ekonomista i niedoszły technolog żywności. Prywatnie, mama 9-latka, zafascynowana psychologią marketingu oraz zgłębiająca techniki efektywnego uczenia się, szczególnie potrzebne w nauce z dziećmi.
