Jakie są największe wyzwania związane z nauczaniem innych? Jak przełamać niepewność siebie i uwierzyć w swoje umiejętności? Rozmawiamy z Joanną Wróblewską, nauczycielką matematyki, która opowiedziała o tym, jak zadbać o odpowiedni rozwój zawodowy oraz jakie umiejętności i cechy są niezbędne, aby osiągnąć sukces jako korepetytor.
Joanna Wróblewska — Miłośniczka gór, sztuk walki, siatkówki a przede wszystkim nauczania koronnego przedmiotu, jakim jest matematyka. Uwielbia pracę z sensem, z ludźmi i dla ludzi. Kocha, gdy wytłumaczy zawiłe zagadnienia w prosty sposób i odbuduje w uczniu pewność siebie. Na ucznia patrzy holistyczne, nie liczy się tylko matma, ale także uczeń jako osoba, która również jest ważna.
Jak zaczęła się Twoja przygoda z korepetycjami? Co Cię do tego skłoniło?
Od najmłodszych lat byłam zafascynowana nauką, a przede wszystkim uwielbiałam pomagać drugiemu człowiekowi. Moi rówieśnicy często prosili mnie, abym wytłumaczyła im niektóre zagadnienia. Pomocne było to, że uczyłam się i do tej pory uczę różnych rzeczy, rozkładając je na czynniki pierwsze, tak jakbym właśnie miała to komuś wytłumaczyć. Samej też łatwiej mi się wtedy funkcjonuje, lubię coś dogłębnie poznać, odpowiedzieć sobie na wszystkie pojawiające się w mojej głowie pytania.
Na pewnym etapie, to było około 5 lat temu, stwierdziłam, że chce spróbować ogłosić się na lokalnym rynku i nauczać innych. Pamiętam, że bardzo się przy tym stresowałam, nie byłam przekonana czy jestem wystarczająco kompetentna, a także na ile powinnam się wycenić. Aż odezwał się pierwszy rodzic ucznia. Ta mama mnie dobrze znała i ucieszyła się, że się ogłosiłam. I tak rozpoczęła się moja przygoda z korepetycjami, która trwa do dziś, z czego ogromnie się cieszę.
Według Ciebie, jakie są największe wyzwania związane z nauczaniem innych?
Uważam, że nie samo nauczanie nie jest problemem, bo jeśli ktoś nie zamyka się w swoim małym boksie i myśli poza schematami, jest w stanie zrozumieć, dlaczego dany uczeń czegoś nie rozumie, będzie tłumaczył obrazowo, w sposób zabawny, na luzie i z pasją aż do skutku, to można powiedzieć, że umie nauczać. Ale... W tym wszystkim trzeba być osobą uważną na drugiego człowieka, na jego samopoczucie, to co do nas mówi. To trudne. Miałam wielu uczniów, u których nie chodziło tylko o problemy z matematyką. Po czasie, dogłębnych rozmowach z uczniem i rodzicami okazywało się, że np. warto by było pójść z dzieckiem do poradni psychologiczno – pedagogicznej lub wdrożyć inne działania. Jedną z ciekawszych historii jest historia mojego ucznia, który przyszedł do mnie, jeśli dobrze pamiętam po pierwszym semestrze. Nie mogłam pojąć jak to jest, że uczeń tak dobrze liczy, jest bystry na lekcji, a w szkole są same 2. Rozmawiałam więc z uczniem, zagadywałam, obserwowałam. Okazało się, że ów uczeń nie może się skoncentrować na sprawdzianach czy kartkówkach, bo przeszkadza mu każdy szelest pojawiający się w klasie. Ze względu na to, że kolejki do poradni psychologiczno -pedagogicznej są znaczne zasugerowałem rodzicom, aby zakupili słuchawki wyciszające i poprosili nauczycieli by wyrazili zgodę na to by uczeń zakładał je na sprawdzianach. Nagle mój uczeń zaczął otrzymywać praktycznie same 4. Na samą myśl serce mi się raduje.
W swojej wypowiedzi konkursowej wspomniałaś, że na początku drogi jako korepetytor miałaś dużo wątpliwości. Jak udało Ci się pokonać początkową niepewność siebie i zbudować wiarę we własne umiejętności? Może masz jakieś rady?
Oj tak, nie powiem, stres był znaczny. W końcu to nowe wyzwanie i ogromna niepewność czy się w tym sprawdzę, czy uczniowie będą chcieli ze mną pracować, czy będę w stanie się z uczniem i rodzicem odpowiednio komunikować a przede wszystkim, czy wystarczająco dużo wiem, aby nauczać.
Jak więc udało mi się pokonać tę niepewność siebie? Po prostu zaczęłam. Z drżącymi dłońmi klikam enter na klawiaturze laptopa publikując swój pierwszy post, aby się ogłosić. Najpierw miałam tylko jednego ucznia, ale szybko okazało się, że polecano mnie dalej, wszystko szło stopniowo.
Jak zbudowałam wiarę we własne umiejętności? Kroczek za kroczkiem. Gdy widziałam, że po raz kolejny następny uczeń rozumie dane zagadnienie, gdy widziałam uśmiech na jego twarzy jak wytłumaczyłam mu trudny temat w prosty i przystępny sposób, a ja sama doszłam do wniosku, że podstawa edukacyjna jest mi znana. Myślę, że tą wiarę we własne umiejętności nabywamy całe życie. Korepetycje to trudny orzech do zgryzienia, trzeba to lubić, lubić pracę z drugim człowiekiem, być skrupulatnym i co ważne, mieć poczucie humoru.
Czy mam jakieś rady? Owszem.
Przede wszystkim zacznij działać, ogłoś się, spróbuj. Ta decyzja nie definiuje ciebie i twojego życia. Uznaj to za próbę mocy, uda się, poczujesz się w tym dobrze bądź nie.
Jeśli Ci się to podoba, rozwijaj się, pracuj, edukuj, zastanawiaj, jak wytłumaczyć pewne zagadnienia, a przede wszystkim nie zrażaj się, że początkowo masz mało uczniów, może masz nawet jednego, pamiętaj, że początki są trudne, a Rzym nie od razu zbudowano.
Ustalaj wszystkie zasady dotyczące płatności i odwoływania zajęć, zanim podejmiesz współpracę, abym Wam się łatwiej współpracowało.
Jakie korzyści płyną z pracy jako korepetytor? Czy istnieją momenty, które szczególnie motywują Cię do pracy?
Uśmiech ucznia, gdy coś zrozumie, gdy dostanie lepsze oceny jest nieoceniony. Rozmowy z rodzicami, rozwiązywanie pojawiających się problemów, czy mierzenie się z nowymi wyzwaniami. Trzeba ciągle się uczyć, rozwijać, a to jest coś fantastycznego. Ta praca to część mnie i tej części nie chce się pozbywać.
Jakie umiejętności i cechy są niezbędne, aby zostać skutecznym korepetytorem?
Trzeba mieć bardzo dużo cierpliwości, lubić pracować z drugim człowiekiem, być skrupulatnym, odpowiedzialnym, bardzo lubić uczyć oraz być uważnym na drugiego człowieka.
Jakie były największe wyzwania, z jakimi się spotkałaś, gdy rozpoczynałaś własną działalność jako korepetytor? Jak sobie z nimi poradziłaś?
Było ich sporo, wymienię kilka.
Pierwsze to odważyć się i ogłosić. Tu mówiłam, po prostu wcisnęłam enter na klawiaturze i tak się zaczęło.
Po drugie, pozyskiwanie uczniów. W większości pozyskiwałam uczniów tzw. pocztą pantoflową, ale czasem też ogłaszam się na różnych stronach związanych z korepetycjami.
Po trzecie, zrozumieć, że czasem nie da się nauczyć ucznia, który definitywnie i ostatecznie nie chce z nami współpracować. Oczywiście należy próbować, naprawdę bardzo często się udaje, co jest fantastyczne. Mimo wszystko nie zawsze da się przebić przez ten mur, który jest przed nami stawiany.
Jak dbasz o rozwój zawodowy jako korepetytor? Czy uczestniczysz w szkoleniach, konferencjach lub jesteś członkiem jakichś organizacji branżowych?
Tak, obecnie studiuję psychologię i pogłębiam swoją wiedzę na temat edukacji, szkoleń i psychiki drugiego człowieka, aby lepiej komunikować się z uczniem. Co więcej, często biorę udział w webinarach czy szkoleniach. Ostatnio brałam udział w szkoleniu na temat pracy z uczniem z ADHD, ponieważ zgłosił się do mnie rodzic ucznia z takim zaburzeniem.
Często też kontaktuje się z psychologami w celu rozwiania moich wątpliwości i jak najlepszego zachowania się w stosunku do ucznia.
Jak zdobywasz nowych klientów i promujesz swoje usługi korepetytorskie?
W większości jest to poczta pantoflowa, ale dodatkowo mam swoje konto na stronie e-korepetycje, gdzie niektórzy uczniowie czy ich rodzice wstawiają opinie na temat prowadzonych przeze mnie zajęć, ale także czasem ogłaszał się na różnych grupach związanych z korepetycjami na Facebooku.
Jakie strategie stosujesz, aby utrzymać długotrwałe relacje z klientami i zapewnić im wysoką jakość nauczania?
Przede wszystkim, dostosowuje się do ucznia, jego umiejętności, potrzeb, motywacji. Co więcej, jestem w ciągłym kontakcie z rodzicami, z którymi rozmawiam na temat rozwoju ucznia i analizuje pojawiające się problemy.
Zapewniam uczniom wszystkie potrzebne materiały, bardzo często przekazując od razu odpowiedzi do tych kart pracy, w których zadania są rozpisane krok po kroku, tak aby uczeń mógł przeanalizować swoje błędy, a gdy nadal będzie problem ze zrozumieniem danego zagadnienia jeszcze raz dogłębnie omawiam je do skutku.
Utrzymuje stały harmonogram zajęć z w celu zapewnienia poczucia stabilności zarówno u ucznia i jego rodzica jak i u mnie. Pozwala to nadrobić wszelkie braki czy potrzebny materiał. Najważniejsza jest regularność.
Dodatkowo, w miarę możliwości także poza zajęciami odpowiadam na pytania ucznia. Często wysyłam podpowiedzi czy pełne rozwiązania danego zadania np. na Messengerze.
Możesz zdradzić, jakie masz cele lub plany na przyszłość?
Trochę ich jest :)
Moim celem jest zdobyć Mont Blanc, przejść całe Tatry po stronie polskiej i słowackiej, rozwijać się, zrobić kurs online dla uczniów do egzaminu ósmoklasisty i egzaminu maturalnego. Pragnę także ukończyć kolejne studia, których się podjęłam, jakimi jest psychologia i może pójść na doktorat? Kto wie. Z pewnością rozwijać się w tym kierunku.
Planuje także zwiedzić trochę świata. Zaraz właśnie wyruszam do Budapesztu z okazji swoich urodzin, należy się troszkę rozpieszczać :)
Artykuł należy do cyklu wywiadów, które skupiają się na przybliżeniu różnorodnych sylwetek korepetytorów i ich drogi do sukcesu. Pomysł na serię zrodził się z okazji tegorocznego konkursu na Dzień Korepetytora. Każdy z wywiadów ma na celu przedstawienie kluczowych aspektów pracy w tym zawodzie oraz możliwości, jakie z tego wynikają.
