W jaki sposób definiować sukces? Jak tworzyć przyjazną atmosferę i wspierać swoich uczniów? Na te i inne pytania związane z nauczaniem rozmawiamy z Ingą Maciejewską-Racką, korepetytorką matematyki, która decyzję o założeniu własnej działalności podjęła już na początku studiów.
Inga Maciejewska-Racka — Absolwentka studiów matematycznych i pedagogicznych. Korepetytorka matematyki od 2009 r., była nauczycielka gimnazjum i szkół średnich. W swojej pracy stara się nie być wyłącznie „tłumaczką matematyki”, lecz przede wszystkim realnym wsparciem, nie tylko dydaktycznym. Właścicielka strony „Spotkania z matematyką".
Jak zaczęła się Twoja przygoda z korepetycjami? Co Cię do nich skłoniło?
Moja historia z korepetycjami zaczęła się zapewne jak u innych. Studiowałam matematykę — dziennie. Znalezienie pracy, którą mogłabym połączyć ze studiami, było nie lada wyzwaniem, dlatego udzielanie korepetycji okazało się trafną alternatywą.
Swoją działalność gospodarczą zarejestrowałaś, mając 20 lat. Czym się wtedy kierowałaś? Jakie czynniki wpłynęły na Twoją decyzję?
Pierwsze co przyszło mi na myśl, czytając to pytanie: strach. Na kilku płaszczyznach. Decyzję o zarejestrowaniu działalności gospodarczej podjęłam po zawale serca mojego taty. To zdarzenie uzmysłowiło mi, że muszę być niezależna i samowystarczalna. Choć wtenczas utrzymywałam się sama od kilku lat, to mimo wszystko fakt, że mogę liczyć na pomoc rodziców, dawała mi poczucie bezpieczeństwa. Zdeterminował mnie też strach przed konsekwencjami podatkowymi – praca w szarej strefie i świadomość kłopotów, które mogą się za tym kryć.
Chęć zarejestrowania firmy tygodniami chodziła mi po głowie, ale w pewnej chwili wiedziałam, że czas podjąć odpowiednie kroki. Czułam, że udzielanie korepetycji, to coś, co robię dobrze i zajęcie te dawało mi satysfakcję. Ciężko było mi wyobrazić sobie pracę w innym zawodzie.
Według Ciebie, jakie są największe wyzwania związane z nauczaniem?
Z perspektywy moich doświadczeń jest to przede wszystkim niechęć dzieci i młodzieży do uczenia się. Świat pędzi do przodu, technologia rozwija się w zawrotnym tempie, a dostęp do wielu narzędzi może dawać złudne poczucie „po co mam się uczyć”. Ponieważ to nauczyciel jest przewodnikiem, drogowskazem w procesie kształtowania, to ważne, aby umiał odpowiednio wspierać ucznia w trakcie nauki.
Jakie korzyści płyną z pracy korepetytora? Czy istnieją momenty, które szczególnie motywują Cię do pracy?
Niewątpliwym plusem tego zawodu jest indywidualizacja pracy ucznia. Dostosowanie się do jego możliwości, umiejętności i tempa pracy. To też umożliwia nawiązanie pewnej relacji z uczniem, opartej na zaufaniu i szacunku.
Dla mnie bardzo ważną zaletą tejże pracy jest elastyczność. Ustalanie terminów lekcji, urlopów, możliwość pracy zdalnej. Szczególnie doceniam to jako mama. Choć mam to szczęście, że moja córka praktycznie nie choruje i mam duże wsparcie męża, to jeszcze kilka lat temu dopatrywałam się wielu zalet w pracy korepetytora w połączeniu z byciem rodzicem.
Motywuje mnie przede wszystkim progres moich uczniów, ich zapał do pracy, to, że matematyki można przestać się bać, a nawet polubić. Skrzydeł dodają mi również relacje z moimi uczniami i ich rodzicami – niejednokrotnie przyjacielskie, nieskupione wyłącznie na nauczaniu.
W jaki sposób tworzysz przyjazną atmosferę i wspierasz swoich uczniów, aby pomóc im osiągnąć sukces w nauce?
To pytanie było dla mnie bardzo trudne :). Zastanawiałam się, czy to, co mi się wydaje, ma odzwierciedlenie poparcie w rzeczywistości. Postanowiłam zapytać o to swoich uczniów, udostępniając im powyższe pytanie na swoim koncie na Instagramie. Otrzymałam bardzo dużo wiadomości, wszystkie miały ten sam wydźwięk: przy mnie nie trzeba się bać. Daję przestrzeń do niewiedzy, niepamiętaniu czegoś, nie skupiam się na porażkach, tylko cierpliwie z życzliwością tłumaczę coś, co sprawia trudność. Nie umniejszam emocjom ucznia i staram się być nie tylko matematycznym wsparciem.
Jakie umiejętności i cechy są niezbędne, aby zostać skutecznym korepetytorem?
Pozwól, że podzielę to pytanie na trzy obszary.
Sama wiedza z danej dziedziny nie wystarczy. Nauczając, korepetytor powinien przede wszystkim używać języka zrozumiałego dla ucznia. Posługiwanie się specjalistycznym językiem z danej dziedziny może świadczyć o kompetencjach, ale potrafi wzbudzić zakłopotanie i dyskomfort w uczniu, jeśli nie jest on dla niego zrozumiały. Ważna według mnie jest umiejętność dostosowywania metod przekazywania wiedzy do danego ucznia. Skuteczny korepetytor powinien też wzbudzać poczucie bezpieczeństwa – to jedyna droga do wykorzystania przez ucznia potencjału, który w nim tkwi. Pracę z innymi ludźmi trzeba po prostu lubić.
W kontakcie z rodzicami korepetytor powinien postawić na otwartość i szczerość na temat możliwości, umiejętności i postępów dziecka. Trzeba wyzbyć się strachu przed reakcją rodzica na jakąś nieprzychylną wiadomość.
Skuteczny korepetytor powinien też przede wszystkim traktować ten zawód poważnie – nie tylko jako możliwość dorobienia do pensji czy lekkiego zarobku. To duża odpowiedzialność, trzeba zdawać sobie z tego sprawę.
Jak dbasz o rozwój zawodowy jako korepetytor? Czy uczestniczysz w szkoleniach, konferencjach lub jesteś członkiem jakichś organizacji branżowych?
Brak rozwoju osobistego to krótka droga do wypalenia. Realizuję szkolenia z zakresu psychologii, ponieważ to drugie dno w procesie nauczania. Na przestrzeni lat widzę, jakie ma to znaczenie na moich zajęciach. Nie bazuję tylko na certyfikowanych szkoleniach, by móc na ścianie powiesić kolejny dyplom – stawiam głównie na merytoryczne treści, które pozwalają poszerzać swoją wiedzę. Jest to też dla mnie pewien rodzaj samopomocy – choruję na depresję i zrozumienie niektórych mechanizmów pozwoliło mi uporządkować życie codzienne.
Nie przynależę do żadnej oficjalnej organizacji. Niemniej jestem dość aktywnym członkiem jednej z grup zrzeszających ok. 3 tys. korepetytorów z całej Polski. Wymiana doświadczeń i szeroko pojęta współpraca w tym zawodzie jest bardzo pomocna i inspirująca.
Jak definiujesz sukces i jakie ma on dla Ciebie znaczenie?
Trudne pytanie. Sukces to dla mnie osiągniecie zamierzonego celu będącego pierwotnie gdzieś w granicach „marzenia”. Gdy zaczynałam przygodę z bieganiem, sukcesem było przebiegnięcie półmaratonu. Gdy wybuchła wojna w Ukrainie i pod nasz dach trafili uchodźcy, sukcesem był brak skrępowania w komunikowaniu się po rosyjsku, którego uczyłam się kiedyś we własnym zakresie. Nigdy wcześniej nie miałam okazji porozumiewać się w tym języku.
Lata temu marzyłam także o wydaniu swojego zbioru zadań. Chwyciłam się tej myśli i w tym roku opublikowałam „Niezbędnik maturalny”. I tu poczułam, że odniosłam sukces – ponad 400 pobrań, dziesiątki wspaniałych wiadomości od osób, których nigdy nie miałam okazji poznać. Otworzyłam się na możliwość dotarcia do młodzieży na TikToku, prezentując tam treści matematyczne (i nie tylko). Ku mojemu zaskoczeniu – kanał szybko się rozrastał! Bałam się krytyki, wyśmiewania, ale tego się nie doczekałam :). Uwierzyłam dzięki temu w swoje możliwości jeszcze bardziej.
Sukces napędza, dodaje skrzydeł i motywuje do dalszego działania. Każdemu z nas jest on potrzebny. Nie musi być spektakularny – wystarczy, że jest dla nas istotny.
Jakie strategie stosujesz, aby utrzymać długotrwałe relacje z klientami i zapewnić im wysoką jakość nauczania?
Nie mam żadnej strategii, jestem sobą :). Stawiam na otwartość, szczerość, bezpośredniość i uprzejmość. Nie jest to trudne. Myślę, że i uczniowie, i rodzice widzą moje zaangażowanie w pracę. Więc…mogę nazwać to „strategią”.
Zdradzisz nam, jakie masz cele i plany na przyszłość?
Od września rozpoczynam nauczanie na zasadach odwróconej lekcji. Chciałabym, żeby moi uczniowie mogli w pełni czerpać z możliwości, jakie obecnie niesie za sobą technologia. Planuję też dokończyć „Niezbędnik dla ósmoklasistów” oraz zaprezentować swoją ofertę na targach edukacyjnych.
