Online. Doświadczony nauczyciel. Matematyka, fizyka, chemia. Studenci, maturzyści, licealiści, uczniowie szkół podstawowych.

Preferuję spotkania 90-minutowe (225zł). Zdecydowałem się wstawić zakres cenowy 57 - 113, ponieważ zdarzały się predenensy, kiedy uczyłem 2 osoby jednocześnie. Cena spotkania nie ulegała zmianie, ale malały koszty jednostkowe.

Modus operandi korepetytora
Są 3 mody według których funkcjonuje korepetytor:
1) Wykładowca - ten mod występuje wtedy, gdy trzeba coś wyłożyć od początku (stąd nazwa). Na ogół jest to konkretny problem, cały dział, albo całe działy, kiedy te są w szkole wyłożone niezadowalająco. Bardzo często jest to cały przedmiot, na ogół pod kątem matury.
2) "Kalkulatorek" - współpraca polega na rozwiązywaniu zadań dostarczanych przez ucznia, a czasami arkuszy maturalnych.
3) Mod hybrydowy - codzienna praktyka wymusza płynne przełączanie się między modami 1 i 2.

Powyższą klasyfikację można uzupełnić typologią uczniów.
Typy uczniów
1) "Życiowcy" - uczniowie mający skrystalizowane plany życiowe.
2) "Spadochroniarze" - osoby traktujęce dodatkowe lekcje jako asekurację.
3) "Hamleci" - uczniowie w nowej rzeczywistości szkolnej, która nierzadko wymusza konieczność nadrobienia zaległości wyniesionych z poprzedniej szkoły, zmiany stylu myślenia, i dostosowanie się do nowego otoczenia. Ich sytuacja dająca się streścić słowami "być, albo nie być", usprawiedliwia nazwę.
4) "Przebudzeni" - zaalarmowani swoimi słabymi ocenami, albo mający problem z zaliczeniem (lub dobrym zaliczeniem) semestru i rozwiązujący go w ostatniej chwili. Im wcześniejsze przebudzenie, tym większa szansa na sukces.
Typy 1, 2 są na ogół stabilne. Typy 3, 4 ewoluują w typy 1 lub 2.

Mity związane z nauczaniem
Nie ma sensu podkreślanie bezstresowości korepetycji.
1) Nauczanie indywidualne z natury jest bezstresowe, ponieważ korepetytor nie ocenia (w formalnym znaczeniu tego słowa). W związku z tym, zadawanie pytań (lub proponowanie rozwiązań problemu) nie ma charakteru demaskującego niewiedzy pytającego (rozwiązującego). Przeciwnie, wiedza o niewiedzy słuchacza ułatwia nauczanie.
2) Na ogół to uczeń decyduje o scenariuszu lekcji. Korepetytor ten scenariusz nieco wzbogaca i zajmuje się reżyserią.
3) W tych warunkach rozwiązanie zadań domowych jest nieuchronne (zupełnie tak, jak czasami nieuchronny jest wyrok skazujący).

Nauczanie zdalne w wersji indywidualnej nie jest mniej efektywne .
1) Tekst rozwiązania zadania, czy innego wywodu logicznego powstaje wraz z komentarzem, na bieżąco - podobnie, jak przy bezpośrednim spotkaniu.
2) Po lekcji uczeń ma wgląd nie tylko do własnego zeszytu, ale do zawartości tablicy.
3) Znikają problemy logistyczne, skutkujące zaburzeniami w punktualności rozpoczęcia spotkania.
4) Korepetytor nie musi dyscyplinować klasy i wykonywać szeregu czynności administracyjnych. Zdalność lekcji tego faktu nie zmienia.

Ucznioweie zasypiają przed komputerem.
Zdarza się to wyłącznie tym, którzy śpią również na tradycyjnych lekcjach, głównie szkolnych.
Środki zaradcze:
1) Wygospodarowanie w rozkładzie dnia czasu na dłuższy sen.
2) Drugi środek jest nieco ryzykowny, ale wykorzystuje naturalne skłonności ucznia, o których wspomniałem wyżej: Spać na lekcjach szkolnych z przedmiotów, do których uprawiania wystarcza umiejętność czytania ze zrozumieniem. (Nauczyciele w imię dobrze pojętego, własnego interesu, trzymają się podręczników.)
3) Zjawisko zasypiania nad podręcznikiem nie jest niczym niewłaściwym. Można je wykorzystać jako naturalny katalizator potrzebnego snu. Poza tym, po wyspaniu się, zawsze można powrócić do lektury.

Podsumowując, zarzuty stawiane nauczaniu zdalnemu, są następstwem jego masowości, nie zaś zdalności. Wydaje się, że przed epidemią mankamenty masowego nauczania były pewnego rodzaju tajemnicą poliszynela, epidemia je niejako ujawniła.

Rola pasji w nauczaniu
Pasjonatów jest mało, a pragmatyków jest dużo. Trzeba się więc liczyć z tym, że pasja nie szerzy się na zasadzie jakiegoś skutecznego mechanizmu "epidemiologicznego". Nauczyciel nie może swojej pasji narzucać uczniowi, tak jak lekarz nie narzuca pacjentowi wiedzy o dobrym stanie swego zdrowia. Można co najwyżej przypuszczać, że pasja wystąpi - być może w następstwie drobnych sukcesów. W szkole najlepiej radzą sobie optymistyczni pragmatycy. Niewykluczone, że w dłuższej perspektywie przyjmą postawę o większej pasji. Sceptyczni pasjonaci natomiast, stoją w pierwszym rzędzie kandydatów na nieudaczników. Z kolei pasjonatom uzdolnionym, inżynieria społeczna w ogóle jest do niczego niepotrzebna.

Rola oceny w nauczaniu
Ocena w szkole pełni podobną funkcję, jak pensja w życiu dorosłym. W obu przypadkach dobre oceny/gratyfikacje, nie przesądzają o przydatności posiadanej wiedzy, czy umiejętności. Uczeń z dobrze zdaną maturą, jako student może oblewać kolokwia na pierwszym roku. "Wiedza maturalna" - traktowana wyłącznie jako środek do zdania matury, może nie spowodować poszerzerzenia horyzontów myślowych ucznia. Warto o tym pamiętać podczas fali "gorączek" zaliczeniowych i maturalnych.

Mit o prostocie matematyki
Zacznijmy od anegdotki. Wielki matematyk niemiecki Dawid Hilbert na wieść o tym, że jeden z jego studentów porzucił matematykę na rzecz poezji, powiedział:
To dobrze, do matematyki nie miał wystarczającej wyobraźni.
Istota nauczania matematyki w szkole polega na znaczeniu terminu "wykształcenie średnie". Jest ono rzeczywiście średnie i matematyki w jego ramach naucza się średnio - tzn. zainteresowani matematyką nie zamykają sobie drogi do kariery akademickiej, a niezainteresowani nabywają szacunku do myślenia abstrakcyjnego. Nie mamy tu więc do czynienia z prawdziwą matematyką, tylko ze wstępem do niej.

Refleksje zawarte w moim ogłoszeniu z fizyki są w podobnym duchu, chociaż w nieco innej formie.

Wirtualny zeszyt (100-kartkowy) umożliwiający edycję wzorów drukowanych i pisanych, edycję rysunków, przez nauczyciela i ucznia. Po lekcji dostępny jest jego skan w formacie pdf.

Nie piszę prac na zamówienie. Nie pomagam w trakcie egzaminów.