Moja przygoda z korepetycjami rozpoczęła się 3 lata temu, gdy córce znajomej mojej mamy podwinęła się noga na chemii. Trzeba było opanować sytuację. Pani stwierdziła, że skoro jestem po biol-chemie może bym jej spróbowała wytłumaczyć. Spróbowałam, dziewczyna ze mną została i wywyalczyła na koniec 5 z chemii. 

Jako młoda osoba mam zupełnie inne podejście niż wieloletni korepetytor, to fakt, ale również nie jestem tym znudzona i każde z dzieciaków któremu pomagam traktuję jak młodsze rodzeństwo. Bardziej mi zależy na tym aby zrozumiał działanie, a nie nauczył sie regułek/rozwiązań na pamięć. 

Dla mnie największy suksces w aspekcie korepetycji jest wtedy gdy dziecko przychodzi do mnie nie wiedząc nawet o czym mowa, a wraca na następny raz po sprawdzianie/kartkówce i mówi, że dostało 4/5 bo zrozumiało i wiedziało co ma napisać.