Korzystam z możliwości odpowiedzi na krytykę, jakkolwiek mam poważne wątpliwości czy ma to sens.
Po pierwsze – szukając w pamięci i notatkach nie znalazłem „Natalii”, która dobrych kilka lat temu, przygotowywała się do matury rozszerzonej z matematyki pomimo że w szkole realizowała zakres podstawowy. Każe mi to przypuszczać, że wpis jest anonimowy, z którym nie powinno się polemizować.
Po drugie – odnosi się Pani do zdania „swoich poprzedników” - skąd niby ta wiedza? Przecież gros opinii mam bardzo dobrych. Wszystkie prowadzone przeze mnie zajęcia, w trosce o ich jakość, odbywają się indywidualnie. Na jakiej podstawie wygłasza Pani tak kategoryczne sądy?
Prowadziła Pani jakieś badania? Będę wdzięczny za (może być - odpłatne) udostępnienie ich wyników.
Po trzecie – przedstawione „fakty” zaprzeczają całej mojej dotychczasowej (kilkudziesięcioletniej) praktyce. Nigdy, ale to nigdy, za wyjątkiem sprawdzianów wiedzy, nie zostawiam ucznia/studenta bez pomocy. Staram się tłumaczyć, tłumaczyć i jeszcze raz tłumaczyć. Swoją pracę traktuję jako służenie uczniowi/studentowi swoją wiedzą, doświadczeniem i co najważniejsze pomocą. Przecież po to do mnie przychodzą.
Po czwarte – nawet najbardziej opornej na wiedzę osobie nigdy nie powiedziałem, że nie się nie nadaje do jej zdobywania. Byłoby to z mojej strony ogromnym nietaktem, a na to sobie nie pozwalam. W ciągu wieloletniej praktyki zdarzyło mi się zrezygnować ze współpracy z uczniem. Podyktowane było to brakiem czegoś, co nazywam „rezonansem” czyli nie możnością dotarcia ze swym przekazem do drugiej osoby. Rozstanie takie następowało w trosce o dobro ucznia i miało charakter rzeczowej rozmowy, rzetelnie wyjaśniającej jego przyczyny.
Po piąte – zadaję sobie pytanie: skoro pani „Natalia” tak krytycznie oceniała moje lekcje, co jej kazało w nich uczestniczyć? Przecież mogła w każdej chwili z nich zrezygnować. Wygląda to jak jakiś paradoks.
Reasumując – opinię do której się odnosiłem traktuję jako anonimową, napisaną po wielu latach, której celu nie potrafię zrozumieć (nie dopuszczam możliwości „bezinteresownych” złych intencji).
Pani „Natalio”! Kimkolwiek Pani jest, życzę sukcesów i …. raczej proszę unikać spotkań z osobami sobie podobnymi.

Rzeczywiście nie pamiętam naszego spotkania. Jak Pan pisze było ono pierwsze i z tego co zrozumiałem - jedyne. Na dodatek było to dwa lata temu, więc pamięć każdemu może robić psikusy.
Nie zamierzam niczego się wypierać. To prawda - jestem wymagającym nauczycielem (co poczytuję sobie raczej za zaletę) i na pierwszym spotkaniu z osobą , którą mam przygotować do matury, stosuję zasadę sprawdzania aktualnej wiedzy mojego potencjalnego ucznia. Sprawdzian ten może być miarodajny jedynie przy jego samodzielnym wykonaniu, tzn. bez mojej pomocy. Być może wypadł on fatalnie, co mogło Pana zaboleć, , ale ja musiałem go zrobić. Bez tego nie mógłbym odpowiednio zaplanować właściwego i odpowiedzialnego sposobu przygotowania do matury.
Jak mogę wywnioskować z Pańskiej opinii spotkaliśmy się raz i w dodatku na w/w sprawdzianie. Sądzę, że Pańska opinia na temat mojego podejścia do ucznia jest nieuprawniona i bardzo krzywdząca, gdyż de facto nie uczestniczył Pan w żadnej prowadzonej przeze mnie normalnej lekcji.
Swoją drogą to smutne, że po dwóch latach zdobywa się Pan na odwagę publicznego wyrażenia swojej opinii, zaś nie zaniechał Pan tej możliwości podczas naszego spotkania, kiedy można było sobie wszystko wyjaśnić - to chyba trochę nie fair, a może "zaleta" internetowej anonimowości.
Gratuluję przyjęcia na PŁ i nadal, podobnie, jak dwa lata temu - bez cienia ironii i sarkazmu, życzę szczęścia i powodzenia w zgłębianiu fizyki oraz zdawania kolejnych kolokwiów i egzaminów. .

Przykro mi, lecz autor opinii nie jest mi znany. Od wielu lat nie uczyłem nikogo o imieniu Paweł.
Przychodzi mi zatem odpowiedzieć na wpis anonimowy od osoby ukrywającej swoją tożsamość z bliżej nieznanych powodów.
Współpracę z dowolnym uczniem zaczynam od sprawdzianu jego aktualnej wiedzy polegającego między innymi na samodzielnym rozwiązywaniu postawionych problemów. Diagnoza ta konieczna jest do odpowiedniego rozplanowania dalszych zajęć. Być może, anonim-Paweł kiedyś był u mnie na takim pierwszym spotkaniu.
W toku dalszej nauki, moi uczniowie wykonują bardzo wiele zadań, zarówno na lekcji ze mną, jak i w domu. Staram się by robili to w sposób jak najbardziej samodzielny, gdyż jest to gwarancją powodzenia w zdobywaniu przez nich wiedzy, jak również jej prezentowaniu na różnych sprawdzianach.
Określenie „wykładowca-dyktator” traktuję jako formę komplementu gdyż udzielając korepetycji zobowiązuję się nie do wykonania pracy za ucznia lub studenta, lecz do pomocy w przygotowaniu go do samodzielnego zdobywania wiedzy oraz zdania egzaminu, kolokwium lub klasówki, często wbrew jego nieskrywanej niechęci do nauki.

Przykre, nawet bardzo!
W zasadzie nie sposób skomentować.
Anonimowość autorki komentarza oraz brak jakichkolwiek konkretów nie pozwala na racjonalne odniesienie się do Jej inwektyw.
Widać, że zrobienie komuś niezawinionej przykrości przychodzi Jej z łatwością.
No, ale cóż ...
Życzę Pani wielu sukcesów na polu nauki i w kontaktach z nauczycielami.