Uczę języka niemieckiego z niespożytą pasją i powodzeniem.

Zapraszam osoby młode, trochę starsze  a nawet trochę bardziej starsze, bo czymże jest wiek? Uczę studentów medycyny a Deutsch fűr Mediziner to mój beniaminek. Uczę Polonię na emigracji, bo odległość i granice przestały być problemem. Przygotowuję różne grupy zawodowe do podjęcia pracy w Niemczech.

Co jest naszym wspólnym mianownikiem? Pasja, ambicja, dociekliwość, otwartość na świat i ludzi, cel.
 
Każdego nowego ucznia witam z wielką ciekawością, bo każdy jest nowym Universum. Schematy, sztampa, powielanie, rutyna są dla mnie morderstwem.  I jestem przekonana, że idąc ta drogą wymordowałabym przy okazji swoich uczniów. I byłaby to zbrodnia doskonała.

Uczę stosując metodę immersji, otaczania się, zanurzania się w języku niemieckim. Ale bez obaw, oczywiście wysuwamy głowę na powierzchnię po haust powietrza. I to taki haust, jaki każdemu jest potrzebny.

Pracuję w oparciu o autentyczne materiały dostosowując je w miarę możliwości do potrzeb i zainteresowań. Rozmawiamy, rozmawiamy, rozmawiamy… Gramatyka? Jest konieczna, by komunikować się poprawnie, ale realizujemy ją w kontekście zagadnień, przy okazji, choć nie po macoszemu.

Bo o co chodzi? Żeby móc się porozumieć z drugim człowiekiem. „Iloma językami mawiasz, tyle razy jesteś człowiekiem” mawiał Goethe. No miał rację, miał.

Że język niemiecki jest trudny? Skąd w ogóle taki pomysł?  To mit. Kto go w ogóle rozpowszechnia? Nie wierzcie!

Zapraszam. Czekam. Już się cieszę.