Cześć, od dziecka mam zamiłowanie do poszerzania wiedzy z nauk ścisłych, a w ostatnim czasie też do dzielenia się nią z innymi.



Obecnie jestem skupiony głównie wokół matematyki i informatyki ze szczególnym naciskiem na programowanie.



Przez trzy lata pracowałem jako trener programowania dla młodzieży, a obecnie prowadzę własny kanał na youtube oraz uczę programowania na własny rachunek.

W wolnych chwilach lubię programować dla siebie. Po części dlatego, że chcę z każdym rokiem oferować od siebie coraz więcej, ale przede wszystkim: programowanie dla mnie jest fajne. Szczególnie ten moment, kiedy po 5-ciu godzinach rozwiązywania danego problemu nagle wszystko zaczyna działać tak, jak powinno :)



Co więcej: oprócz nauki ciekawego hobby i być może dochodowego na przyszłość, przy nauce programowania dopatruję się okazji do tego, żeby rozwinąć siebie jako człowieka.



Programowanie to jest coś, co wymaga od człowieka bardzo nieszablonowego myślenia. Trzeba umieć dokładnie opisać problem, rozbić go na czynniki pierwsze i myśleć analitycznie. I być bardzo cierpliwym.



W dodatku: wyzwania, przed jakimi staje młody człowiek przy programowaniu mogą pomóc mu radzić sobie z trudnościami w innych aspektach życia. Jeśli Twoją słabością jest nie radzenie sobie z porażkami, z błędami albo trudności w uporządkowaniu sobie wiedzy, czy nawet brak cierpliwości, moje zajęcia mogą w tym pomóc.



Dodatkowo oprócz samej merytorycznej części staram się zwracać uwagę na aspekt psychologiczny zajęć. Dokładam wszelkich starań, żeby zajęcia ze mną nie były pod żadnym pozorem stresujące. U mnie nie ma stresu z powodu pomyłki, popełniania błędu. Nie trzeba mieć wszystkiego na 6. Nie ma też niezdrowej rywalizacji ani parcia na siłę do przodu. Każdy rozwija się swoim tempem, uczy się na swój sposób. Po prostu koncentruję się na rozwoju ucznia :)



Takie umiejętności przydają się w bardzo wielu dziedzinach życia. Często takich, z których nie zdawalibyśmy sobie sprawy.



Czy jestem w tym najlepszy? Nie mówię, że tak. Ale:

- na moje zajęcia uczniowie przyjeżdżali z dalekich dzielnic Krakowa, a nieraz także spoza Krakowa;

- potrafili się zjawić mimo tego, że w tygodniu mieli wiele innych dodatkowych zajęć;

- zjawiali się wbrew temu, że w wielu przypadkach szkoła męczy do takiego stopnia, że o 18:00 nie chce się już człowiekowi niczego;

- w soboty musiałem wstawać na 9:00 i szkolić do późnego popołudnia, ponieważ ponad 20-stu uczniów uznało, że zamiast odpoczywać, grać, oglądać filmy, warto poświęcić sobotę na programowanie ze mną :)

- kiedy kończyłem pracę w placówce edukacyjnej, nieraz zgłaszali się do mnie uczniowie z tej placówki na zajęcia indywidualne;

- i to wszystko na NIEOBOWIĄZKOWYCH zajęciach :)